Myślę, że starzeć się godnie jest wielką sztuką życia. Wyobrażam sobie to jako godne przystosowywanie się do własnych możliwości wynikających z wieku i zdrowia.
Lubię tańczyć klasyczne argentyńskie tango. Wspaniały taniec! Wiem, że kiedyś nadejdzie taki czas, gdy będę musiał z niego zrezygnować. Mam nadzieję, że będzie to za wiele lat. Gdy tańczenie będzie mi się bardziej kojarzyć z dolegliwościami niż z przyjemnościami, podejmę tę decyzję. Będzie mi zapewne żal, ale nie będzie to dla mnie tragedią. Może będę wtedy pstrykać więcej zdjęć. Nie mam złudzeń — artystą nie jestem, ale sprawia mi to trochę przyjemności. Może, podobnie jak mój tato, zacznę pisać o czymś. Może zacznę grać na jakimś instrumencie.
Gdy z czasem pożegnam już większość przyjaciół i życie stanie się dla mnie zbyt uciążliwe, umrę sobie. Nie mam oczywiście zamiaru przyspieszać tego ostatniego. Po prostu taka jest kolej rzeczy.
Czytałem kiedyś artykuł o badaniach nad śmiercią — tą normalną, ze starości. Wydaje się, że ludzie umierają dlatego, że nie chce się im dłużej żyć, bo życie zbytnio ich już męczy.
Czytałem kiedyś artykuł o badaniach nad śmiercią — tą normalną, ze starości. Wydaje się, że ludzie umierają dlatego, że nie chce się im dłużej żyć, bo życie zbytnio ich już męczy.
Ciężko jest starzeć się godnie. Szczególnie w naszej kulturze, gdzie obowiązuje kult młodości i piękna.
OdpowiedzUsuńMyślę, że każdy etap w życiu ma zarówno plusy jak i minusy. Musimy się tylko nauczyć je akceptować.
To właśnie rozumiem jako godne starzenie się: nie starać się za wszelką cenę udawać, że ciągle jestem młody i piękny, skoro metrykę urodzenia wystawiono mi kilkadziesiąt lat temu.
OdpowiedzUsuńOwszem, każdy może (może nawet powinien!) starać się wyglądać atrakcyjnie, ale powinno to być dostosowane do naszego wieku. Widok kogoś mającego kilkadziesiąt lat i pozującego na dwudziestolatka jest przeważnie żenujący.
Zachowanie zdrowej równowagę między naszą chęcią zachowania młodości jak najdłużej, a naszym wiekiem, jest tą sztuką życia, o której napisałem w wpisie w blogu.
Szkoda tylko, że tak ciężko o tą równowagę. Nie jest łatwo pogodzić się z myślą, że się starzejemy.
OdpowiedzUsuńGdyby było łatwo, nie byłaby to sztuką.
OdpowiedzUsuń