Historia III RP

Przypuszczam, że wszyscy Polacy przynajmniej słyszeli o Okrągłym Stole. O szczegółach tego wydarzenia wie cokolwiek niewielu ludzi, oprócz historyków. O kulisach tego wydarzenia — wiedzą cokolwiek nieliczni. A jest tam trochę ciekawych spraw.

Na przykład dlaczego władze komunistyczne z jednymi opozycjonistami negocjowały, a innych — zaciekle zwalczały? Dlaczego służby specjalne PRL organizowały rozmowy komunistycznych władz z częścią opozycjonistów? Kto i dlaczego protestował przeciwko obradom Okrągłego Stołu już w trakcie ich trwania? W jaki sposób wyżsi funkcjonariusze PZPR zdobyli wielkie fortuny? Kto i czego się bał, jeżeli Polakom dano by pełną swobodę w wybieraniu swoich przedstawicieli do parlamentu? Dlaczego w tym czasie władze komunistyczne chciały przypodobać się Kościołowi Katolickiemu? Kiedy tak naprawdę skończył się komunizm w Polsce? Dlaczego przedstawiciele Solidarności zdecydowali się po wybranych wyborach zmienić wyniki wyborów? Kto zakładał banki w Polsce i za jakie pieniądze? Kto popierał wybór Wojciecha Jaruzelskiego na pierwszego prezydenta III RP? Kto demonstrował przeciwko temu? Jakie i czyje zabiegi umożliwiły wybór Jaruzelskiego? Dlaczego pierwszym premierem III RP nie został Bronisław Geremek? Jakie zabiegi spowodowały wybór Tadeusza Mazowieckiego na pierwszego premiera III RP?

Na te i wiele innych pytań odpowiedzi można znaleźć w trzyczęściowym filmie, zrealizowanym przez TVP Historia, zatytułowanym Historia III RP. Warto obejrzeć, zwłaszcza że są to tylko trzy filmy, z których każdy trwa tylko około pół godziny.

Ustrój polityczny

Oficjalna wykładnia jest taka, że żyjemy w demokratycznym państwie prawa. Są ludzie twierdzący, że w tym stwierdzeniu jest sprzeczność, ale zostawmy te spory politologom i filozofom. Jaki jest ten nasz system polityczny w rzeczywistości?

Jeżeli spytać polityka, to niemal każdy będzie nas zapewniać, że żyjemy w państwie demokratycznym. Taką samą wiedzę wtłacza się dzieciom w szkołach. Obserwując jednak reakcję przywódców Niemiec i Francji na pomysł, aby w Grecji zrobić referendum co do kierunków wychodzenia z kryzysu nasuwa podejrzenia, że coś nie tak jest z tą demokracją, przynajmniej w krajach Unii Europejskiej. Zresztą jest to chyba jeden z głównych zarzutów niektórych polityków wobec samej instytucji Unii Europejskiej: rządzą nami komisarze, których przecież nikt nie wybierał. To znaczy wybrali ich jacyś bliżej nieokreśleni politycy na zamkniętych obradach. Komisarze nie są nawet wybierani przez większość eurodeputowanych!

Skoro z demokracją to nie jest nic pewnego, to może chociaż prawo jest surowo przestrzegane. Jeżeli komuś zdarzy się nie zapłacić na czas jakiegoś podatku, to na ogół szybko przekonuje się, że prawo jest surowo przestrzegane. Czy jednak zawsze? W polskiej Konstytucji uchwalonej w 1997 roku był między innymi artykuł mówiący jasno, że obywatela Polski nie może sądzić inny niż polski sąd. Dopiero w roku 2006 nastąpiła zmiana konstytucji umożliwiająca ekstradycję polskiego obywatela do innego kraju. Tymczasem przed tą zmianą polskie sądy wyrażały zgodę na ekstradycję polskich obywateli. Polskie sądy jawnie łamały polską Konstytucję! Wygląda więc na to, że z tym surowym przestrzeganiem prawa też różnie bywa.

Żyjemy w państwie, w którym są pewne zewnętrzne, powierzchowne znamiona demokracji, ale przecież widać jak na dłoni, że wygrywa nie ta partia, która ma najlepszy program gospodarczy bądź polityczny, ale ta, która ma najlepszych fachowców od wizerunku. Również prawo jest w zasadzie przestrzegane, ale jeżeli możnym tego świata prawo przeszkadza, nie przejmują się nim zanadto. Nie dość, że w olbrzymiej liczbie przypadków prawo jest niejasne i nieprecyzyjne, to jeszcze nawet tam, gdzie jest jasno wyrażone, i tak niekiedy nie jest przestrzegane, nawet przez instytucje powołane do pilnowania przestrzegania prawa. Większość z nasz przyzwyczaiła się do tej sytuacji, ale — jeżeli się zastanowić — to sytuacja jest okropna dla obywateli Polski. Przecież na dobrą sprawę każdy z nas w może popełnić przestępstwo nawet o tym nie wiedząc. W dodatku nie możemy wymusić poprawienia prawa wybierając lepszych polityków, bo nie dopuszczą do tego partie posiadające najlepszych ekspertów od wizerunku.

Inny punkt widzenia

Dr Jan Żaryn o Marszu Niepodległości:

11.11.11

Tak się w tym roku złożyło, że 11 listopada spędziłem z dala od cywilizacji. Dopiero po powrocie próbuję się zorientować, co tak naprawdę się działo w Warszawie.

Na podstawie przeważającej liczby relacji radiowych i telewizyjnych można by odnieść wrażenie, że cały problem wziął się stąd, że organizatorzy marszu niepodległości zaprosili na niego kiboli, którzy wszczęli burdy. Środowiska lewicowe też zaprosiły bojówki (z Niemiec, co samo w sobie jest — moim zdaniem — bezczelne), ale Niemieccy bojówkarze podobno nic nie zrobili, bo zanim zdążyli komuś wpieprzyć, zostali aresztowani. Są wprawdzie w Internecie relacje ludzi twierdzących, że niemieccy bojówkarze napadali wielokrotnie na ludzi przebranych w historyczne mundury, ale kto by tam dał wiarę faszystom.

Być może poniższy film jest tendencyjnie zmontowany. Nie wiem, nie byłem tam. Zastanów się jednak, komu masz ochotę uwierzyć: dziennikarzom, którzy pytani o agresywne okrzyki mówią, że demonstranci wznoszą agresywne okrzyki, na przykład Bóg, Honor, Ojczyzna, czy może jednak przeciwnej stronie?

Oczywiście, że przy tak wielkiej manifestacji (na marszu było kilkadziesiąt tysięcy ludzi!) znajdą się zawsze jacyś zadymiarze. Od tego jest policja, żeby ich wyłuskać z tłumu i spacyfikować. Nie dajmy sobie jednak wmówić, że zadymiarze byli tylko po jednej stronie, a druga strona jest czysta jak źródlana woda.

Szara strefa

Służby skarbowe każdego państwa mniej lub bardziej skutecznie walczą z tymi, którzy nie płacą podatki albo zaniżają wysokość podatków ukrywając przed służbami skarbowymi część dochodów. Wielu ekspertów twierdzi, że unikanie płacenia podatków jest również niemoralne i niepatriotyczne. Zarzut braku patriotyzmu pojawia się stosunkowo rzadko, bo różnym durniom kojarzy się z faszyzmem i tym podobnymi wynaturzeniami. Niemniej jednak jest on również od czasu do czasu podnoszony.

Tymczasem okazuje się, że wcale nie jest to takie jednoznaczne. Jak wynika z badań analityków Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju oraz Detsche Banku, szara strefa stymuluje rozwój światowej gospodarki, a w czasie kryzysu osłabia jego skutki. Sprzyja bowiem utrzymaniu płynności finansowej przedsiębiorców w razie zmniejszonego zapotrzebowania na ich towary i usługi. Wiąże się to bezpośrednio z niższymi kosztami działalności. Są oni w stanie więcej przetrzymać bez dostatecznego finansowania.

W takim razie wynika z tego prosty wniosek: unikanie podatków jest korzystne nie tylko dla tych, którzy ich unikają. Jest to działanie korzystne dla całego społeczeństwa.